صور خیال (تشبیه و کنایه ) در مصیبت نامه عطار نیشابوری

ماده اصلی اشعار،آن هم نه همه تخیل است و ارائه معنای واحد به شیوه های مختلف به یاری تخیل را بیان نامیده اند؛ بنابراین شاعران و نویسندگان با استفاده از عناصر خیالی«تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه» به خلق آثار ادبی پرداخته اند و یکی از این آثار ادبی ارزشمند مصیبت نامه ی عطار می باشد که شاعر با استفاده از صورخیال به خصوص تشبیه و کنایه به آن پرداخته تا ضمن تجلی زیبایی های ساختاری آن، دست یابی به مضامین زیبا و ارزشمندش نمایان گردد. عطار در این شاهکار فکری و ژرف ترین اثر عرفانی خویش از عنصر کنایه بیشتر از تشبیه استفاده نموده است و به جهانهایی از تجربه عرفانی دست یافته است که در دیگر آثار او نیست. وی در این اثر، سوکنامه تبار انسان و اضطراب های بیکران و مشکلات ازلی و ابدی بشر را سروده است که از این چشم انداز، می توان گفت سوکنامه تبار آدمی است. نگارنده کوشیده است تشبیهات و کنایه های موجود در مصیبت نامه عطار را استخراج کند و نوع تشبیه وارکان آن را تجزیه و تحلیل کرده و انواع کنایه های این اثر را بررسی نماید که حاصل کار را در این پژوهش به علاقه مندان شعر و ادب نشان بدهد.